Ek alvida kahaa Roz hi bichhad raha, tu humsafar...

Tere bina jeene mein

Dil ka haal ye hoga....

Kahaan thi yeh khabar....

Ek alvida kahaa

Roz hi bichhad raha, tu humsafar

Kahin se chali aa, maan le kaha

Lagaye naa lage jiya, saathiya!

Kahin se chali aa, maan le kahaa

Lagaye na lage jiya, saathiya!

Leharon mein behate hooon...

Phoolon mein khilte hooon...

Chehre badal badal ke milte ho

Abhi abhi rang ban ke chhaye

Shaakho pe leharaye

Kya mere sang tum yahaan chale aaye

Waqt ye rooth ke, haath se chhoot ke

Phir aaye naa aaye

Kahin se chali aa, maan le kahaa

lagaye naa lage jiya, saathiya

hoo....

Main hi toh thi, thi woh ghata

Hum dhoop mein jo chhaye the

Nazar kaise aati tumhe

Main hawaa bann ke aayi thi

Lagati hai tumhare seene se

Jagti hu soti hoon

Jab koi hota nahi

Mere paas hote ho

Dekh tere bina, soone hain do jahaan

Tu jaane na jaane

Naa teri aahatein hai

Naa teri sadaa

Hota hai koi kya! aise bhi judaa

Kahin se chali aa, maan le kahaa

Lagaye na lage jiya, saathiya

Kahin se chali aa....

ચૂકી જવાયું છે.....

દિલાસો આપવાનું આખરે ચૂકી જવાયું છે,

હૃદયને ઠારવાનું આખરે ચૂકી જવાયું છે.

તને, લે દોરવા બેઠો અહીં હું મુજ અહમ્ લઈને,

હતું જે ત્યાગવાનું આખરે ચૂકી જવાયું છે.

બીજાને જાણવામાં જિંદગી આખી ગઈ છે દોસ્ત,

ને ખુદને જાણવાનું આખરે ચૂકી જવાયું છે.

તેં ફેલાવ્યો પ્રણયનો હાથ પણ; સમજી શક્યો ના હું,

હથેળી ચૂમવાનું આખરે ચૂકી જવાયું છે.

વહે છે ગૂંગળાઈને હજીયે બંધનોના નીર,

કિનારા તોડવાનું આખરે ચૂકી જવાયું છે.

જઈ પાલવ સુધી એના, પવન ભીનો થયો છે આજ,

એ આંસુ રોકવાનું આખરે ચૂકી જવાયું છે.

વરસાદમાં !

કેટલી માદકતા સંતાઈ હતી વરસાદમાં !
મસ્ત થઈ સૃષ્ટિ બધી ઝૂમી ઊઠી વરસાદમાં !

રેઇનકોટ, છત્રીઓ, ગમ શૂઝ, વોટરપ્રૂફ હેટ્સ
માનવીએ કેટલી ભીંતો ચણી વરસાદમાં !

કેટલો ફિક્કો અને નિસ્તેજ છે બીમાર ચાંદ
કેટલી ઝાંખી પડી ગઈ ચાંદની વરસાદમાં !

કોઈ આવે છે ન કોઈ જાય છે સંધ્યા થતાં
કેટલી સૂની પડી ગઈ છે ગલી વરસાદમાં !

એક તું છે કે તને કંઇ પણ નથી થાતી અસર,
ભેટવા દરિયાને ઊછળે છે નદી વરસાદમાં.

લાખ બચવાના કર્યા એણે પ્રયત્નો તે છતાં
છેવટે ‘આદિલ’ હવા પલળી ગઇ વરસાદમાં.

એવું કાંઈ નહીં !

હવે પહેલો વરસાદ અને બીજો વરસાદ અને છેલ્લો વરસાદ
એવું કાંઈ નહીં !
હવે માટીની ગંધ અને ભીનો સંબંધ અને મઘમઘતો સાદ,
એવું કાંઈ નહીં !

સાવ કોરુંકટાક આભ, કોરોકટાક મોભ, કોરાંકટાક બધાં નળિયાં,
સાવ કોરી અગાસી અને તે ય બારમાસી, હવે જળમાં ગણો
તો ઝળઝળિયાં !
ઝીણી ઝરમરનું ઝાડ, પછી ઊજળો ઉઘાડ પછી ફરફરતી યાદ,
એવું કાંઈ નહીં !
હવે પહેલો વરસાદ અને બીજો વરસાદ અને છેલ્લો વરસાદ
એવું કાંઈ નહીં !

કાળું ભમ્મર આકાશ મને ઘેઘૂર બોલાશ સંભળાવે નહીં;
મોર આઘે મોભારે ક્યાંક ટહુકે તે મારે ઘેર આવે નહીં.
આછા ઘેરા ઝબકારા, દૂર સીમે હલકારા લઇને આવે ઉન્માદ,
એવું કાંઈ નહીં !
હવે પહેલો વરસાદ અને બીજો વરસાદ અને છેલ્લો વરસાદ
એવું કાંઈ નહીં !

કોઈ ઝૂકી ઝરુખે સાવ કજળેલા મુખે વાટ જોતું નથી;
કોઈ ભીની હવાથી શ્વાસ ઘૂંટીને સાનભાન ખોતું નથી.
કોઈના પાલવની ઝૂલ, ભીની ભીની થાય ભૂલ, રોમે રોમે સંવાદ
એવું કાંઈ નહીં !
હવે પહેલો વરસાદ અને બીજો વરસાદ અને છેલ્લો વરસાદ
એવું કાંઈ નહીં !

ગાંઠ જૂની આજ છોડી દે હવે,
બંધ કિલ્લો આજ તોડી દે હવે.

બિંબ સાચું એક જેમાં ના મળે,
દર્પણોને આજ ફોડી દે હવે.

સર થશે પર્વત સમો આ માનવી,
લાગણીનો ધ્વજ ખોડી દે હવે.

પ્રેમનું સંગીત ગુંજી તો રહે,
બે હૃદયના તાર જોડી દે હવે.

જિંદગીની પાથરી ચોપાટ છે,
હાથમાં એનાય કોડી દે હવે.

પરિણય

પરિણય નામ છે સંસારયજ્ઞે ભેળા તપવાનું,

પ્રણયના સાત પગલાંથી નવી કેડીઓ રચવાનું;

વફાનું બાંધી મંગળસૂત્ર પોતે પણ બંધાવાનું,

વટાવી ઉંબરો ‘હું’નો, ‘અમે’ના ઘરમાં વસવાનું !